De eerste regenbui in een nieuwe woning is altijd spannend, vooral als je bij de bezichtiging donkere plekken in het plafond hebt zien zitten. We kopen dan ook gauw een paar emmers in vrolijke kleuren bij La Mine d’Or, de plaatselijke quincaillerie (als brugpieper vond ik dat een ontzettend geheimzinnig woord, quincaillerie, alsof je geheimtaal aan het leren was). Ook
Read More‘Une épave, s’il vous plaît,’ wijs ik naar een rustiek uitziende broodbol. ‘Ah, un pavé,’ corrigeert de bakker vriendelijk, zonder een spier te vertrekken. Wel verdorie. Épave betekent autowrak. Dat weet ik toch. Pave, pavé, pavane, épave. Het valt niet mee uit al die woorden het juiste te kiezen. De gevolgen van het verkeerde woord worden serieus als ik eters
Read MoreIn La France Profonde is er in elk geval één Nederlands woord waar geen vertaling voor bestaat en dat is ‘even’. Er gaat hier helemaal niks even. Even brood halen in Cazals en meteen even de cheques inleveren en postzegels halen op het postkantoor. Vergeet het maar. Bij het binnenrijden van het dorp gaat het al mis. Je ziet de
Read MoreHoewel ik in Nederland niet erg modebewust was, voelde ik me hier in La France Profonde soms toch wat overdressed. Ik heb dat inmiddels bijgesteld. Niet dat iedereen er hier als Swiebertje bijloopt, maar de kleding is vooral praktisch. Dat heeft te maken met het feit dat we in de Natuur wonen. De Natuur is de baas en dat heeft
Read MoreEr valt een uitnodiging in de bus voor een etentje. Afzender is een gemeente een eindje verderop in de Dordogne. Een maaltijd zoals er een hele hoop zijn het hele jaar door. Het concept is eenvoudig doch doeltreffend. Je dokt tussen de dertien en zeventien euro en dan krijg je een zesgangenmaaltijd voorgeschoteld. Je zit aan hele lange tafels met
Read MoreMusicienne en schrijfster Anke de Bruijn vertrok in 2012 naar het zuidwesten van Frankrijk. Gezegend met een overdosis enthousiasme en een nieuwsgierige instelling legde ze al snel contact met de plaatselijke bevolking. De internationale taal van de muziek bezorgde haar twee koren, een ploeg fanatieke zangleerlingen, inspirerende collega-muzikanten, de beschikking over middeleeuwse kerkjes in de Lot en gedurende de zomermaanden
Read MorePalmpasen valt dit jaar op een regenachtige dag. Je zou kunnen zeggen ‘druilerig’ maar dat impliceert voor mij meer het weer zoals het vaak in Nederland is: de hele dag motregen, afgewisseld met gewone regen. In het zuidwesten is het eigenlijk nooit tien minuten hetzelfde met het weer. ‘Balen, het regent,’ dacht ik toen vanochtend gekletter op het dak klonk.
Read MoreIn het land waar het goed eten is, wordt er over weinig zoveel gepraat als over eten. Vooral in de winkels waar je dat eten kunt halen en dan hebben we het niet over de Intermarché maar de slagerij van meneer Cabanel. Het lijkt er wel een kroeg. Hoewel de echte kroeg er naast is via een doorbraak van minstens
Read MoreIn het kader van de integratie kopen we een Franse auto. Omdat Weber, mijn meneer, nogal handig is, wordt dat een tweedehandse, en natuurlijk een Citroën want Franser kan het immers niet. Na wat zoeken op de Franse Marktplaats en uitstapjes zonder succes (iets is al snel een rijdende auto als het te koop is) vinden we in Normandië een
Read MoreDe eerste keer dat ik in aanraking kwam met de Zuideuropese zoen-gewoonte was toen ik in het Utrechts volwassenenonderwijs een klasje met Engels-lerenden had. Het waren Nederlanders, met uitzondering van twee Japanners en iemand uit Spanje. Iedereen was keurig op tijd en zat in het lokaaltje klaar met de boeken braaf op tafel. Alleen de Spaanse was nog niet gearriveerd.
Read More